Johan Ferrier

Biografie

Surinaamser dan Johan Ferrier kan iemand nauwelijks zijn. Hij is van zeer gemengd bloed, moksi watra, bij uitstek. In zijn voorgeslacht zijn minstens vier van de bevolkingsgroepen vertegenwoordigd waaruit het volk van Suriname is ontstaan. Zo vloeit in hem de geschiedenis van het land voor een groot deel samen...

Toen hem eens in een interview gevraagd werd waar zijn wortels liggen antwoordde hij: "mijn wortels liggen verspreid in alle werelddelen".

In de autobiografische aantekeningen die hij de "Eeuw van Johan" noemde, deelt Johan Ferrier zijn leven in vier periodes:

• • Eerste periode, tot 1935: opleiding en vorming

  lees meer »

  

  Johan Henri Eliza Ferrier werd geboren 12 mei 1910 te Paramaribo, als oudste zoon van Henri Robert Ferrier en Reinhardina Suzanna Fernandes.
  
  Zijn grootmoeder van vaders zijde was als 7-jarige in 1873 in Suriname aangekomen met de Lalla Rookh, het eerste schip met contractarbeiders uit Brits-Indië, het huidige India. Zijn grootmoeder van moeders zijde maakte als slavenkindje in 1863 de bevrijding uit de slavernij mee. Van zijn overgrootmoeder erfde hij de traditie en vertelkunst van de Anansitories, de verhalen van de spin Anansi.
  
  In 1924 behaalde hij zijn getuigschrift van de Van Sypesteinschool, 8 jaar lager onderwijs en ulo, werd - op 14 jarige leeftijd - jongste bediende op een handelskantoor en volgde in de avonduren de Normaalschool. Na het behalen van de vierde onderwijzersrang begon hij in 1927 als hulponderwijzer aan de R.A. Tammengaschool. In 1928 werd hij als onderwijzer derde rang overgeplaatst naar buitendistricten, om in 1931 benoemd te worden als schoolhoofd in Saramacca.
  
  In 1931 huwde hij Eugenie Lionarons, uit welk huwelijk worden geboren:
  Helen (1931), Deryck (1933), Robin (1935), Cynthia (1937), Stanley (1939) en Leo (geboren in 1940 en overleden in 2006).

• • Tweede periode, tot 1950: bewustwording & aanvaarding verantwoordelijkheden

  lees meer »

  

  In 1935 keerde hij terug naar Paramaribo, met de hoofdakte en de akte Engels en werd er onderwijzer aan de Van Sypesteinschool, de Hendrikschool en leraar aan de Onderwijzersopleidingen. In jaren 1935-1950 bleef hij het lesgeven combineren met het behalen van aktes.
  
  Op verlof in Nederland studeerde hij pedagogiek en in 1950 promoveerde Johan Ferrier tot Dr. in de Letteren en de Wijsbegeerte aan de Universiteit van Amsterdam op de dissertatie, getiteld: "De Surinaamse Samenleving als Sociaal-Pedagogische Opgave", dat hij opdroeg aan "zijn kinderen".
  
  Hij was bestuurslid en voorzitter van het Surinaams Onderwijzers Genootschap en van de Samenwerkende Onderwijzers Organisaties. Hij was mede-oprichter en (tot 1947) voorzitter van de Unie Suriname. Hij was mede-grondlegger van de Nationale Partij Suriname en gekozen lid van de Staten van Suriname van 1946-1948. Hij was lid van de Surinaamse delegatie bij de troonsafstand van Koningin Wilhelmina en de kroning van Koningin Juliana. Hij was actief in de Jeugdbeweging en (in 1924) mede-oprichter van de Padvinderij, waar hij opklom tot Leider en Chiefscout. Hij was Suriname's vertegenwoordiger bij en lid van het bestuur van de World Assembly of Youth. Hij was mede-oprichter en bestuurslid van het Cultureel Comité Suriname, het Surinaams Museum en Monumentenzorg. Hij was collectant, diaken en ouderling van de Hervormde Kerk in Paramaribo.
  

• • Derde periode, tot 1980: geroepen tot leidinggeven

  lees meer »

  

  In 1951 werd hij leraar pedagogiek aan de Surinaamse Kweekschool en vervolgens benoemd tot directeur van het Departement van Onderwijs en Volksontwikkeling.
  Van april 1955 tot juli 1958 was hij minister-president van Suriname, tevens Minister van Algemene Zaken en van Binnenlandse Zaken, in de Eenheidsfrontsregering.
  
  In augustus 1958 vertrok hij op verlof naar Nederland om er vanaf 1959 te werken als raadsadviseur bij het Ministerie van Onderwijs, Kunsten en Wetenschappen.
  Als zodanig was hij de Nederlandse vertegenwoordiger bij OEES, de latere OESO, en onder meer betrokken bij de voorbereiding en het tot stand komen van de SRO, Space Research Organisation. Het was aan zijn diplomatie te danken dat ESTEC (het European Space Technical Centre) in Nederland, Noordwijk gevestigd werd.
  
  In 1966 keerde hij terug naar Suriname als directeur-beheerder van N.V. Billiton Suriname.
  Van 8 april 1968 tot 25 november 1975 was hij gouverneur van Suriname, op 25 november 1975 werd hij de eerste president van de Republiek Suriname.
  
  In 1951 huwt hij Edmé Vas, uit welk huwelijk worden geboren: Joan (1953) en Kathleen (1957).

• • Vierde periode, vanaf 1980: in ruste

  lees meer »

  

  Op 13 augustus 1980 trad hij af, toen de de leiders van de militaire coup van februari 1980 de grondwet buiten werking stelden. Johan Ferrier vestigde zich, in eerste instantie "tijdelijk", als balling in Nederland in Oegstgeest.
  
  Hij bleef ook daar een vertrouwenspersoon, een boegbeeld, een vraagbaak en een ijkpunt voor de Surinaamse gemeenschap. Hij ontving meerdere awards - de waardering die hij verdiende - en werd gekozen tot de Surinaamse politicus van de 20ste eeuw.
  
  Ondanks de tijdelijkheid van zijn verblijf werd hij ook een gewaardeerd en gerespecteerd lid van de Oegstgeester gemeenschap.
  
  Tot de laatste dag was hij betrokken bij alle lief en leed was zijn naaste familie, bij de ontwikkelingen van Suriname en van de wereld om hem heen, dichtbij en ver weg.
  
  Op 27 maart 1997 overleed zijn echtgenote, Edmé Ferrier-Vas,
  Johan Ferrier overleed op 4 januari 2010.
  
  Hij laat 7 kinderen na, 22 kleinkinderen, 33 achterkleinkinderen en
  2 achterachterkleinkinderen.